काठमाडौं, १२ कात्तिक । आज काठमाडौं आइपुगेका संयुक्त राष्ट्रसंघ महासचिव एन्टोनियो गुटेरेसले राजनीतिक करियर सन् १९७४ मा सुरु गरेका थिए । सुरुमा उनी समाजवादी पार्टीको सदस्य बनेका थिए । त्यसको केही समयपछि उनले शैक्षिक जीवन त्यागे र पूर्णकालिक राजनीतिज्ञ बने। २५ अप्रिल १९७४ को कार्नेशन क्रान्ति पछिको अवधिमा जसले केटानोको तानाशाहीको अन्त्य ग¥यो, गुटेरेस समाजवादी पार्टीको नेतृत्वमा संलग्न भए ।
उद्योग राज्य सचिवको कार्यालय प्रमुख डे, पोर्चुगाली राष्ट्रिय संसद (१९७६–१९९५) मा कास्टेलो ब्रान्कोका लागि उपप्रमुख,समाजवादी पार्टीको संसदीय बेंचका नेता, जोर्ज साम्पायो (१९८८) को उत्तराधिकारी बनेका थिए ।
गुटेरेस सन् १९७० को दशकको उत्तरार्धमा युरोपेली संघमा पोर्चुगलको प्रवेशका शर्तहरू वार्ता गर्ने टोलीका सदस्य थिए। उनी १९९१ मा पोर्चुगल शरणार्थी परिषद स्पष्टीकरण आवश्यकको एक संस्थापक सदस्य थिए ।
सन् १९९२ मा, संसदीय चुनावमा समाजवादीको लगातार तेस्रो पराजय पछि, गुटेरेस समाजवादी पार्टीको महासचिव र एनिबल काभाको सिल्वाको सरकारको समयमा विपक्षी नेता बने। छ वर्षमा पार्टीको तेस्रो नेता बने । उनी सेप्टेम्बर १९९२ मा सोसलिस्ट इन्टरनेशनलका २५ उपराष्ट्रपतिहरूमध्ये एकका रूपमा पनि चुनिएका थिए ।
उनको चुनावले समाजवादीहरूका लागि परम्पराको विच्छेदलाई प्रतिनिधित्व ग¥योः गुटेरेस तत्कालीन राष्ट्रपति र पूर्व प्रधानमन्त्री मारियो सोरेस वा गुटेरेसको पूर्ववर्ती साम्पायोको नेतृत्वमा रहेको पार्टीको वामपन्थी गुटसँग मात्र सम्बन्धित थिएनन्, तर उनी एक भक्त क्याथोलिक पनि थिए ।
एनिबल काभाको सिल्भाले पोर्चुगलको प्रधानमन्त्रीको रूपमा चौथो कार्यकाल खोजेनन् (१९९६ को राष्ट्रपतिको चुनावमा भाग लिनको लागि) र समाजवादी पार्टीले १९९५ को संसदीय चुनाव जित्यो। राष्ट्रपति सोरेसले गुटरेसलाई प्रधानमन्त्री नियुक्त गरे । उनको मन्त्रिपरिषद्ले त्यस वर्ष २८ अक्टोबरमा पदको शपथ लिए।
